எனக்குள்
நிறைந்து விட்டாள்
அந்த ஓவியப் பாவை !
என் கண் முன்னே
ஒளியாகவும்
உதட்டு வளி
வார்த்தையாகவும்
எண்ணங்களின்
முழுமையாகவும்
இப்போது வெளிப்படுகிறாள் !
என் உயிர்த்தூரிகை
பிரியப்படுகிறது
அவள் உருவத்தை
இப்போதே வரைந்தாக வேண்டும் !
உணர்வுகளின் மை கொண்டு
அவள் உருவத்தை
முழுமைப் படுத்த வேண்டும் !
காதல் ரசனைகளால்
மேலும் எழில் சேர்க்க வேண்டும் !
காதல் செடியாய்
எனக்குள் துளிர்விட்டவள்
சில தருணத்தில்
இவன் ஆசைச் செடி வளர
அன்பு நீர் இறைத்தவள் !
எட்ட நின்று
நினைவுகளால் கட்டிப் போட்டவள்
என் நினைவுளை கட்டி ஆள்பவள் !
வரைந்தே ஆக வேண்டும் – என்
காதலின் ஒவியப் பதுமை அவள் !
– வேலணையூர் ரஜிந்தன்.