என் இரவுகளையெல்லாம்
நீதானே களவாடிச்செல்கிறாய்
மனவழி புகுந்து வார்த்தை ஜாலத்தில்
உதயமாகும் என் கவிதைகளுக்குள்…
?
ஒட்டி உறவாடும் உன் மேலான காதல்
ஒட்டுமொத்தமாய் உறவுகள் கூடினாலும்
ஒட்டியும் ஒட்டாத உணர்வோடு ஒரு வெறுமை
ஓரமாக மனத்திற்குள் நீதான் ஒளிந்திருப்பாய்
?
வன்மை பொருந்திய வல்லினமும் நீதான்
மென்மைகொண்ட மெல்லினமும் நீதான்
இடை இடை ரொம்பத்தான் மோசமாய்
இடையின செருகல் இடைவெளி எமக்குள்..
?
உனை எழுத மாட்டேன் இனி
தூக்கத்தில் செய்த சபதங்கள்
புரட்டப்படாத மனப்புத்தகத்தில்
முடிவுரை எழுதாது நிறைவெய்தும்..
?
ஒரு நொடிதானும் உனை மறக்கமுடியாத சுவாசம்
உனை மறந்து எப்படி உயிர்வாழ்வேன்
உயிர் பிரியும்வரை உனை எழுதுவதே
என் வேலையென அறியாயோ என் தமிழே உயிரே…
❤️❤️❤️
பிரியங்களுடன்
ஆக்கம் 
ரதிமோகன்